Ha..ha...ha.. vísindalegar ransóknir.

Munið þið eftir ransókn sem gerð var á kinhegðun fólks í bandaríkjunum rétt eftir seinna stríð. 

Þeir spurðu full af fólki hvort það vildi taka þátt í ransókninni og þeir sem voru mjög fjöllindir og þá sérskaklega hommar voru meira til í að taka þátt en katólskir, sem dæmi. Og því var ransókninn skökk um margar tugi prósenta.  

Þetta er það sama. Þunglindir leita sér hjálpar en hinir finna bara út úr vandanum sjálfir. Ég myndi seint flokkast undir þunglinda. Ég er með tvær háskólagráður en er samt lesblind. Svo líklega er ég með ofvirkni og athygglisbrest.  Hvatvísi þarf ekki alltaf að vera böl. Ég hef farið heimsreysur, verið í námi í tveimur löndum og hef haft ótrúlega skemtilegt líf. Ég tala 5-6 tungumál en þarf tölvu til að yfirlesa þau öll.  Ég þori og skil ekki neitt í þessum hræðslupúkum sem sjá ekkert nema vanda. Það er kanski ekki búið að fynna lausnina en hún finnst oftast. 

Ég hef tekið eftir að sumar mæður með börn með geðrænvandamál (en það virðist ekki meiga segja börn geðveik í samfélaginu í dag, en það mun breitst) hengja allan vandan á athygglisbrest þar sem það hljómar betur en geðklofi. Ef einstaklingurinn er starandi út í bláinn þá þarf hann ekki að vera með athygglisbrest, barnið getur verið í geðrofi......   Ég tel að þessir foreldrar séu oft að leita sér samúðar en eru ekki að gera sér grein fyrir því að þær eru að stimpla stóran hóp fólks og þar með börninn þeirra veikt. Og undan þeim stimpli skríða þau ekki svo auðveldlega. Ég myndi í dag með þeim fordómum sem ríkja ekki fara í greiningu á ofvirkni og als ekki segja frá henni.

Sálfræðingar hafa ekki sömu þekkingu og geðlæknar og að mínu mati ættu að halda sig innan síns sviðs. Seint myndi ég láta innanhús hönnuð hanna fyrir mig hús, ég mynd ráða Arkitekt. Ég þægi án efa góð ráð en það fær maður líka hjá reyndri vinkonu. 

Já það er erfitt að vera móðir ekki vitandi hvað er að barninnu. En hugsið til þess ef þið lesið bókina um Gísla á Uppsölum, hvað það hlítur að hafa verið erfitt fyrir móðir hans að eiga svona einhverfa syni sem ekki náðu því að læra almenn samskipti og hafa ekki nútíma aðstoð. Við þurfum að hugsa um það sem við höfum en ekki fókusa á hitt. Ég mæli með að fá sér bókina hans Hugo á disk og hlustið á hana frekar en að tjá ykkur við vinnufélaga.

Nú er ég mjög spent að fylgjast með framþróun á sviði boðefna í heila og þeim miklu framþróun sem er að gerast. Innan tíu ára verður heilinn orðin fullkomlega greindur þökk sé því að læknar deila upplýsingum en liggja ekki lengur á þeim. Í framtíðinni munu börn ekki fá það frá samnemendum og kennara eins og ég, að það sé heimskt. En ég fékk greindarpróf þar sem ég skoraði vel yfir meðalag og það gaf mér byr undir báða vængi svo ég hafði einga afsökun til að slá slöku við námið. Við notuðum yfirstikunar penna á eitt orð í hverri síðu til að auðvelda yfirlestur síðar. Skrifaði hvert verkefni í ensku þrisvar. Skrá allt í dagbók/síma. Og fara í vinnuskipti við aðra nemendur í háskóla. Og umfram allt velja starfsvetvang sem þú hefur gaman af og hæfileika til.  Ég þurfti að bíða með að fara út í nám þar til tölvutækni hafði fleigt fram nægilega til að ég gæti notað hana sem hjálp.  Og ég hafði lært að skipuleggja mig. 

Ekki láta orðapúkana hér á netinu hamla þér frá því að tjá þig hér eða annarstaðar. Ef stafsetninginn mín fer í taugarnar á þeim, þá minni ég þá á að ef það ruglar þá í ríminu að lesa minn texta. Þá er það í raun ekki vandamál. Því svona sé allt letur fyrir mér... heilmikið stafarugl og býð þá velkomna í minn veruleika. Ef fólk er dónalegt gerðu gis að því. Tildæmis spurði ég einn snillinginn hvor hún vildi ekki líka taka að sér að kenna blindum að nota stafinn sinn. Að brosa að fáfræði annara um þín vandamál er leifilegt.  En það er ekki leyfilegt að vorkenna sjálfumsér oflengi, gefið vandanum ekki meira vægi en hann á skilið.

Ég nota t.d. að ég sé lifandi en ekki dáin, því eitt skiptið var ég peningalaus í erlendriborg (rænd)(á leið í nám í Madrid) þekkti eingan og vissi ekki hvernig ég ætti að hringja heim. Sé þá mynd af Díönu princesu í sjónvarpinu þar sem hún er í París. Og vorkendi mér voðalega að vera ekki prinsessa. En daginn eftir var ég glöð að ég var ekki hún. (ég spurði velstæðan einstakling um hjálp og fékk nei, svo spurði ég fátækan innflitjanda frá Maraco um lán (hún vissi hvernig það er að vera í vanda) og fékk hjálp)  Fáið hjálp hjá þeim sem þekkir vandan hinir vilja vel en hafa ekki reynsluna. 

Hafið svo góðan og gleðiríkan vetrar dag.  

Sálfræðimeðferð við ADHD árangursrík

Athugasemdir

[Már Elíson, 26.1.2014 kl. 15:16]

Já, eftir að hafa lauslesið yfir þetta hjá þér, þá sé ég í hvaða vanda þú ert. - Ég hef áður sagt það, og spurt, en ekki meint það sem ónot, en hvernig geturðu hafa sloppið í gegn sem hvað...Bókari, Fararstjóri, Kennari....???? - Það hlýtur að vera einhver skýring sem þú vilt deila....(?)

[Matthildur Jóhannsdóttir, 26.1.2014 kl. 19:56]

Elsku besti Már.

Að laus lesa eða ekki lesa það er kannski spurninginn. Sem ég segi dúllan mín. Kláraðu, þeir sem lesa bara fyrirsagnair klára auðvitað ekkert.